Sektor Radoszowy |
Miał być ostatnim z pierwotnie planowanych punktów oporu i jednocześnie najdalej wysuniętym na południe. Jego zadaniem było ochraniać centrum przemysłowego Śląska przed manewrem oskrzydlającym. Jednakże wydarzenia z lat 1938 - 1939 spowodowały zmianę w planach obronnych w efekcie umocnienia Obszaru Warownego Śląsk zostały przedłużone o odcinek "Mikołów". Sektor Radoszowy był jednym z najnowszych i najnowocześniejszych punktów oporu powstałych w 1937 r. Panujące tutaj idealne warunki obronne w postaci łagodnych stoków rozciągniętego równoleżnikowo wzgórza 305 panującego nad nad doliną Kłodnicy na przedpolu i doskonała panorama na cały południowy obszar Górnego Śląska wyraźnie zaważyły na usadowieniu obrony właśnie w tym miejscu. Poza wykonaniem w 1937 roku serii pięciu ciężkich schronów broni maszynowej i rozpoczęciem budowy koszar dla kompani fortecznej w 1938 roku obronę uzupełniono jedynie budową dwóch schronów pozorno bojowych oraz dwóch magazynów żelbetowych. Schrony znajdujące się w Radoszowach charakteryzują się ciekawie rozwiązanym systemem odprowadzania łusek z ckm umieszczonego w kopule lub półkopule pancernej. Specjalną rurą odprowadzane były na czołowy nasyp obiektu, gdzie znajdowała się obmurowana studzienka. Po specjalnych klamrach można było zejść na jej dno i wybierać znajdujące się tam łuski. Punkt oporu posiada umocnione koszary i dwa magazyny amunicji. |
LOKALIZACJA W TERENIE |
|
OBIEKTY NALEŻĄCE DO "SEKTOR RADOSZOWY" |
|
|
|
Projekty dofinansowane ze środków zewnętrznych |
|
|
|